Czym jest Polska i kim są Polacy na progu nowego roku, 2022?


Niemal dwa lata temu, w końcu lutego 2020 r., kiedy znany był już kalendarz wyborczy ( ale ten pierwotny) i kiedy w połowie maja spodziewaliśmy się wyborów prezydenckich, zwróciłem się do grona kilkunastu osób w Polsce z propozycją zwołania w dniach 1-3 maja 2020 r. Kongresu Polski Suwerennej. List nie był długi więc przytoczę jego treść w całości:

„ Przyszedł czas

na

Kongres Polski Suwerennej

Powód:

polityka i gospodarka polska

  • dosyć przewidywalny wynik wyborów prezydenckich: Andrzej Duda, czyli kontynuacja powolnej likwidacji Polski na rzecz Polin

  • anarchia ustrojowo-prawna ( sądy, łamanie konstytucji, pozakonstytucyjne wodzostwo J. Kaczyńskiego, brak kontroli nad służbami, problem NIK, całkowita instrumentalizacja mediów, niekontrolowana pozycja Narodowego Banku Polskiego oraz roli banków komercyjnych )

  • postępujące osłabianie zdolności obronnej wojska; brak kontroli obcych wywiadów; nieczytelność etniczna i dowódcza w policji i służbach bezpieczeństwa państwa, bazy obcych wojsk na terenie Polski i zwiększająca się obecność kontyngentów wojsk amerykańskich)

  • wpisanie się Konfederacji do obozu zdrady magdalenkowej [dowody: 1) zamęt wewnętrzny i oczekiwana destrukcja JKM; 2) koniunkturalizm, patrz głosowanie ws. prawa górniczego i geologicznego, 3) brak działań programowych w sprawach politycznych i gospodarczych,4) ustawa 447 rozcieńczana i trywializowana, 5) brak reakcji na poszerzanie obecności US Army w Polsce, 6) brak stanowiska wobec strategii chaosu globalnej gospodarki pod pretekstem koronawirusa ] czyli de facto brak prawdziwej opozycji

  • skandal z postępowaniami koncesyjnymi i wyzbywaniem się korzyści z gospodarowania zasobami przez państwo i podmioty z polskim kapitałem

  • degradacja rodzinnych gospodarstw rolnych, polskiego przetwórstwa i handlu żywnością; brak kontroli nad obrotem ziemią rolną w interesie państwa polskiego

  • alarmujący stopień zadłużenia budżetów samorządów lokalnych wszystkich szczebli i brak kontroli nad procesem zadłużania

  • pogłębiające się zadłużenie gospodarstw domowych

  • nieprzerwana emigracja zarobkowa Polaków i narastający problem demograficzny

  • zły stan edukacji na każdym szczeblu i służby zdrowia ( nieuzasadniona komercjalizacja podstawowej opieki zdrowotnej )

  • cyfryzacja finansów jako postępująca totalitaryzacja społeczeństwa przez wykorzystanie systemu bankowego

  • brak masowej partii politycznej o znaczącym potencjale programowym, antysystemowym i suwerenistycznym;

     

polityka i gospodarka światowa

  • postępujący upadek instytucjonalny UE wskutek partykularnych interesów narodowych i destrukcji ze strony USA i City of London

  • zaostrzenie globalnego konfliktu między anglosasko-syjonistyczną oligarchią a Chinami i Rosją

  • potencjalna możliwość regionalnego konfliktu zbrojnego na terenie Polski

  • destabilizacja regionalnych rynków: Bliski Wschód, Daleki Wschód, Europa Zachodnia

  • wewnętrzna destabilizacja polityczna gigantów USA ( wybory), Chiny ( konsekwencje prowokacji „epidemiologicznej”), Rosja ( zmiana konstytucji problem sukcesji władzy W. Putina), ale także naszych sąsiadów : Niemcy, Białoruś oraz całkowity rozkład polityczno-gospodarczy Ukrainy

  • potencjalny kryzys walutowo-finansowy ( dolar amerykański vs. chiński juan ) o nieprzewidywanych konsekwencjach

  • agresywna polityka roszczeniowa światowych organizacji żydowskich wobec Polski

  • Polska jako ofiara i bierny przedmiot amerykańskiej polityki sankcji przeciwko Rosji, Chinom i wybranym krajom muzułmańskim ( Iran, Syria itd. ), ale także jako „agent” USA wobec UE ( głównie Niemiec, Francji i Włoch)

Wnioski:

 

1. Brak wystarczającej legitymizacji obecnych władz (prezydenckiej, rządowej, Sejmu i Senatu oraz władzy sądowniczej różnych szczebli) do sprawowania funkcji konstytucyjnych i realizacji koniecznych zadań

2. Dla bezpieczeństwa Polaków oraz gwarancji pokojowego trwania i rozwoju Polski pora na ponadpartyjny ruch ogólnonarodowy

 

  • Termin Kongresu Polski Suwerennej

     

  • 1- 3 maja 2020 r. , na tydzień przed wyborami prezydenckimi

     

  • Organizacja Kongresu:

     

  • Skierowanie w trybie natychmiastowym zapytań do wybranych środowisk ( w kraju i na emigracji) o gotowość współtworzenia programu i współorganizację Kongresu

  • Powołanie Biura Organizacyjnego, Zespołu medialnego i Zespołów problemowych:

    – ustroju konstytucyjnego ( sekcje : nowa konstytucja i rola prezydenta, ustrój sądów, samorząd lokalny i zawodowy,

    – gospodarki i finansów ( sekcje: sektor znacjonalizowany, akcjonariat pracowniczy, spółdzielczość, bankowość i suwerenne finanse, zasoby naturalne i energetyka, rolnictwo i przetwórstwo rolne, handel hurtowy i detaliczny ( mało i wielkopowierzchniowy)

    – spraw zagranicznych ( sekcje UE, USA, Rosja, Chiny, Bliski Wschód, Daleki Wschód)

    – obrony narodowej i bezpieczeństwa państwa ( sekcje: sprawy wojskowe, sprawy służb ochrony państwa, policji, straży pożarnej i obrony terytorialnej )

    – edukacji i oświaty

    – kultury, informacji i mediów

    – nauki, badań i wdrożeń technicznych

    – służby zdrowia i sportu

    – ubezpieczeń i opieki socjalnej

    – transportu, komunikacji i gospodarki morskiej

    – budownictwa, infrastruktury i środowiska

    – ds. wyznań i mniejszości narodowych

  • Powołanie w ramach Zespołu medialnego rzecznika prasowego i stałej grupy produkcyjnej (kamerzyści, dzwiękowcy, postprodukcja, script, lektorzy itd. )

  • Robocze spotkanie Zespołów Problemowych Kongresu na 3 tygodnie przed głównym terminem, tj. 4-5 kwietnia 2020

  • Co tydzień internetowe konferencje prasowe z postępów prac

  • Wybór osób zaproszonych jako goście ( także gości zagranicznych ) niezależnie od składu osobowego spośród współtwórców Kongresu Polski Suwerennej

  • 1-3 maja Kongres Polski Suwerennej + przedstawienie programu + prezentacja sposobów działania + silny przekaz przed wyborami prezydenckimi „ Program KPS to jest Wola Narodu”

     

    autor: dr Paweł Ziemiński

  •  

    Łódź, dnia 29 lutego, 2020 r.

Jak pamiętamy z dniem 20 marca 2020 r. na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia, od wymienionej daty do odwołania, na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej został ogłoszony stan epidemii w związku z zakażeniami tzw. wirusem SARS-CoV-2. Stan ten, nazwany w międzyczasie stanem pandemii, w różnych pokracznych, antykonstytucyjnych formach obowiązuje do dzisiaj. Jego data końcowa jest nieznana z tego względu, że kreowana jest przez zakulisowe ośrodki władzy światowej, które niemal na całym świecie posługują się różnego rodzaju marionetkowymi instytucjami międzynarodowymi i państwowymi oraz skorumpowanymi lub zastraszonymi urzędnikami i politykami. Nie inaczej jest też w przypadku Polski.

Zdiagnozowane przeze mnie dwa lata temu powody koniecznej, oddolnej inicjatywy narodowej, przedstawione wyżej, jak widać nie tylko zachowały swoją aktualność, ale zwiększyły poziom swej intensywności. Mało tego, od dwóch lat, w trakcie tzw. „ ogólnoświatowej pandemii”, społeczność światowa doświadcza zjawiska nie tyle medycznego, co społeczno-gospodarczego, finansowego i medialnego eksperymentu. Skutki tego eksperymentu są daleko idące. Dotyczą nie tylko ogólnoświatowych aspektów politycznych, ale wręcz cywilizacyjnych, ingerujących w istotę człowieczeństwa oraz w biologiczno-kulturową tożsamość i integralność osoby ludzkiej.

Pozostawiając proces formułowania diagnoz i zaleceń dotyczących przyszłych losów ludzkości, innym, wysoce kompetentnym gremiom, których głos z trudem przebija się do ogólnoświatowej przestrzeni informacyjnej i świadomości ludzi – chcę skupić się na przyszłości Polski i Polaków.

Czym jest Polska i kim są Polacy na progu nowego roku, 2022?

Polska jest państwem całkowicie niesamodzielnym jeśli chodzi o decyzje strategiczne i rozwojowe, zarówno w odniesieniu do polityki krajowej, jak i zagranicznej.

Jeśli chodzi o sprawy wewnątrzkrajowe, to Polska jest krajem niemal w pełni skolonizowanym kapitałowo. Osiągnięto to (po uprzedniej złodziejskiej prywatyzacji i dewastacji polskiego potencjału gospodarczego w latach 1990tych) poprzez bezpośrednie inwestycje zagranicznych właścicieli w najważniejsze gałęzie przemysłu, w sferę handlu hurtowego i detalicznego oraz sferę usług zarówno materialnych, jak i finansowych. Innym sposobem była i jest pośrednia kolonizacja poprzez inwestycje funduszy zagranicznych w aktywa firm formalnie polskich, ale tak naprawdę należących do obcych inwestorów finansowych. To oni podejmują kluczowe decyzje strategiczne i kadrowe oraz są dysponentami i beneficjentami dochodów tylko nominalnie polskich firm.

Kolonializm ma postać także pełnej kontroli najważniejszych kierunków, i tak skromnych, prac badawczo-rozwojowych, a nawet przedmiotu i kierunków badań podstawowych poprzez system grantów, którymi, albo dysponują bezpośrednio fundusze finansowe, albo pośrednio – głównie poprzez system instytucji Unii Europejskiej, działający tam lobbyści. Kolonializm posunął się nawet do tego, że określa i kontroluje w pełni system edukacji od poziomu szkoły podstawowej, aż do poziomu wykształcenia wyższego. Na tym pierwszym poziomie oraz na poziomie szkoły średniej kształtuje się głównie system osobowości przyszłego obywatela ( możliwie mało kreatywnego i maksymalnie sformatowanego na bierność i rynkowy szablon społeczny). Na poziomie szkoły wyższej dominuje indoktrynacja ideologiczna i etyczna, konformizm poznawczy i dążenie do nadmiernej specjalizacji. Kadra profesorska poddana tresurze przez przyznawane granty jest w zasadzie grupą administratorów nauki i badań ( oczywiście są nieliczne wyjątki osobowościowe, ale mówimy tu o ogólnej tendencji w działalności badawczej i edukacyjnej).

Nie istnieją żadne poważne ośrodki planistyczo-strategiczne odpowiedzialne za przyszły kształt polskiej gospodarki, społeczeństwa i państwa. Tak zwane długookresowe programy strategiczne, to atrapy i pozory samodzielności, a głównie miejscowa wersja biurokratycznych decyzji podejmowanych na poziomie instytucji unijnych, bądź serwilistyczne programy przystosowawcze na usługach polityki globalnych korporacji i funduszy inwestycyjnych.

Zatrzymajmy się teraz na moment na dziedzinach bezpośrednio i tradycyjnie identyfikowanych z instytucją państwa. Chodzi o instytucje parlamentarne ( Sejm i Senat), rząd i administrację państwową, państwowe instytucje bankowe i finansowe, sądownictwo i wymiar prawa, instytucje kontroli państwa, wojsko i policję. We wszystkich tych instytucjach obowiązuje klucz partyjny, czyli po prostu „ normy” partyjniactwa i niestety dominująca negatywna selekcja kadrowa i merytoryczna – szczególnie na stanowiskach kierowniczych. Powszechnym zjawiskiem jest nepotyzm, kumoterstwo i konformizm. Myślenie w kategoriach dobra ogólnospołecznego oraz interesu narodu i racji państwa jest rzadkością. Dominuje bezrefleksyjna służalczość oraz nieograniczona i nieetyczna pazerność finansowa, która wynagradzać ma bezwzględną lojalność i dyspozycyjność.

Na koniec tej części rozważań scharakteryzujmy główne kierunki, cele i narzędzia polityki zagranicznej państwa polskiego.

Od ponad trzydziestu lat polska polityka zagraniczna podporządkowana jest celom globalnej polityki żydowskiej oraz globalnej polityki anglosaskiej ( głównie amerykańskiej, ale niesłusznie bagatelizuje się wpływ polityki brytyjskiej). Z uwagi na to, że na politykę wewnętrzną, ale szczególnie zagraniczną USA od ponad stu lat, bo od początku XX wieku, decydujący wpływ wywierają żydowskie środowiska bankierskie, to nieco upraszczając obraz można powiedzieć, że od ponad trzydziestu lat na polską politykę zagraniczną najistotniejszy wpływ wywierają światowe ośrodki żydowskie. To one inspirowały powstanie „ Solidarności”, to one były głównym architektem i beneficjentem tzw. transformacji „ demokratyczno-rynkowej”, to one wreszcie nadzorują, a jak potrzeba, to bezpośrednio zarządzają polską polityką zagraniczną. Pomimo wejścia Polski do Unii Europejskiej ( która co do idei i praktycznego funkcjonowania jest także koncepcją środowisk żydowskich) i rzekomego odgrywania w UE decydującej roli przez Niemcy i Francję – najtrwalszą i najbardziej konsekwentną linią polskiej polityki zagranicznej są koncepcje atlantyckie. Oznacza to w konsekwencji, że polska polityka zagraniczna jest od ponad trzydziestu lat polityką antyrosyjską, antysłowiańską i okresami jest instrumentalnie wykorzystywana przez żydowsko-anglosaskie ośrodki decyzyjne do załatwiania ich regionalnych celów. Dlatego polska polityka zagraniczna została skompromitowana w ostatnich ponad dwudziestu latach na takich obszarach jak Bałkany, Bliski Wschód, Iran, Afryka Północna i Chiny. Osłabiło to stosunkowo silną pozycję Polski w tych regionach.

Używanie Polski jako bezwolnego narzędzia w tzw. „polityce wschodniej” przeciwko Rosji, Białorusi oraz w ramach fałszywych sojuszy z Litwą ( ale także z pozostałymi krajami postradzieckiej tzw. Pribałtyki) i z Ukrainą, jak do tej pory przynosi Polsce wyłącznie straty, upokorzenia i naraża na koszty. Ale co gorsza – może prowadzić do uwikłania Polski w prawdziwy konflikt wojenny z Rosją o nieprzewidywalnych ( ale na pewno bardzo wysokich) kosztach ludzkich i materialnych.

Prezydent Polski

Na odrębne potraktowanie zasługuje urząd prezydenta Polski. Andrzej Duda, jako polityk i osobowość, jest całkowicie niesamodzielny i nieodpowiedni do pełnienia funkcji najważniejszej osoby w życiu politycznym i reprezentowania polskiej racji stanu na forum międzynarodowym. Pełna dyspozycyjność wobec instrukcji kierownictwa partyjnego, z którego się wywodzi, to jedna strona nieodpowiedniego sprawowania funkcji prezydenckich. Znacznie gorszym aspektem prezydentury Andrzeja Dudy jest fakt demonstracyjnego wykonywania poleceń globalnego lobby żydowskiego. Prymat interesów wspomnianego lobby nad polskim interesem narodowym i powagą państwa polskiego dyskwalifikuje tego polityka jako gwaranta ładu konstytucyjnego i suwerenności Polski.

Należy wreszcie podkreślić, że wybór Andrzeja Dudy w ostatnich wyborach prezydenckich odbył się z ewidentnym naruszeniem zasad Kodeksu Wyborczego i wobec tego nie posiada on wymaganej legitymacji prawnej i konstytucyjnej do sprawowania funkcji prezydenta Polski. Jest prezydentem nielegalnym.

Kim są Polacy AD 2022, w aspekcie życia społecznego ?

W przeważającej większości są tłumem, czyli bezwolną, mało refleksyjną masą społeczną wychowywaną przez dezinformację i demoralizację medialną. Są masą zarządzaną głównie przez emocje, stereotypy i prymitywne instynkty konsumpcjonizmu.

Na polu emocji i stereotypów prym wiodą zdawałoby się biegunowe, przeciwne sobie instytucje i środowiska. Chodzi tu o Kościół Katolicki, pseudolewicowe i pseudoprawicowe parlamentarne środowiska partyjne oraz środowiska obyczajowego nihilizmu i dewiacji płciowej.

 

Kościół Katolicki za przykładem swojej centrali w Watykanie z jednej strony wkomponował się w pełni w ideologię globalizmu wyzbywając się coraz bardziej duchowości na rzecz entropijnego ekumenizmu, z drugiej strony lansuje lub toleruje pseudoreligijnych demagogów o zapędach sekciarskich, odwracając w ten sposób uwagę od rozwiązywania istotnych kwestii społeczno-ekonomicznych.

 

Jeśli chodzi o parlamentarne partie polityczne, to etykiety ideologiczne są jedynie wygodną zasłoną w dążeniu do wkomponowania się ich warstw kierowniczych w system osobistych korzyści z zasobów budżetu państwa oraz w system promocji medialnej. Są to partie absolutnie wyzbyte wizji programowej oprócz pragnienia władzy i wysługiwania się różnym zagranicznym ośrodkom decyzyjnym ( głównie finansowo-korporacyjnym oraz syjonistycznym).

Jeśli chodzi o środowiska nihilizmu obyczajowego i dewiacji płciowej ( zwane LGBT), to są one owocem z jednej strony konsekwentnej, zaplanowanej pracy socjotechnicznej nad zbudowaniem warstwy społecznej stanowiącej narzędzie dekonstrukcji tradycyjnej, naturalnej rodziny, jako podstawy wspólnoty narodowej, z drugiej strony efektem choroby skrajnego egoizmu, konsumpcjonizmu i utylitaryzmu. Ideologia i polityka LGBT jest jedną z odmian krzykliwej , agresywnej kontrkultury, swego rodzaju formą terroryzmu, stanowiącą zagrożenie dla życia społecznego i państwowego.

Współcześni Polacy są masą, której pobłażliwość wobec destrukcji państwa, konformizm i obojętność – kupowana jest dodatkowo za pomocą jałmużny finansowej przedstawianej jako „narzędzia polityki socjalnej i prorodzinnej” oraz przejaw „ sprawiedliwości społecznej”. Niestety tę funkcję „ korumpowania społeczeństwa” pełni rząd i instytucje okołorządowe. Opozycja parlamentarna, jeśli krytykuje taki program, to czyni to wyłącznie ze względu na partyjniacką odrębność i medialną popularność, a nie z troski o długookresowy stan państwa i społeczeństwa.

Droga i program przełamujący destrukcję układu okrągłostołowego – propozycje uwzględniające obecną sytuację wewnątrzkrajową, regionalną i globalną.

Przedstawiam niżej jedynie główne tezy programu i mechanizmu działań społecznych. Ostateczne wersje muszą powstać w drodze pracy zbiorowej najbardziej świadomych Polaków, tych którzy stanowią rzeczywistą elitę narodu polskiego.

Uzurpatorskie „elity” wywodzące swój rodowód z Okrągłego Stołu, i ich następcy ideowi i prawni, muszą zostać odsunięci od decyzji państwowych i kierowniczych decyzji na szczeblu rządowym i samorządowym, do poziomu województwa i powiatu włącznie ( dotyczy to także wielkich miast na prawach powiatu).

Inicjuje się niezwłocznie ogólnonarodowy, ponadpartyjny Ruch Polaków Rodaków ( RPR)

W dniach 25-28 czerwca 2022 r. zwołuje się Kongres Polski Suwerennej, który przedyskutuje dokumenty wcześniej opracowane przez specjalistów rekomendowanych przez RPR oraz zatwierdzi projekty koniecznych krajowych aktów prawych i dokumentów adresowanych do zagranicy.

Propozycja podstawowych celów i kierunków pracy:

  1. Nowa Konstytucja Polski

  2. Kodeks Obywatelski ( określający zasady tożsamości osobistej, prawa i obowiązki obywatela oraz dostępność i warunki pełnienia funkcji państwowych i samorządowych).

  3. Kodeks Suwerenności Gospodarczej ( określający m.in. dopuszczalny zakres obecności obcego kapitału w polskiej bankowości, finansach i w innych dziedzinach gospodarki)

  4. Zawieszenie obecności Polski w Unii Europejskiej i nowe negocjacje dotyczące obecności Polski w UE, bądź zainicjowanie procesu wyjścia Polski z UE

  5. Rewizja konfrontacyjnej i antypolskiej polityki wschodniej ( w odniesieniu do krajów sąsiadujących z Polską, w odniesieniu do krajów Dalekiego Wschodu i Bliskiego Wschodu)

  6. Zerwanie z neokolonializmem unijnym ( prawnym, finansowym, instytucjonalnym)

  7. Zerwanie z oszustwem zielonej gospodarki i powrót do suwerenności energetycznej w oparciu o własne zasoby

  8. Program suwerenności żywnościowej

  9. Likwidacja bolońskiego systemu edukacji

  10. Strukturalna i funkcjonalna rekonstrukcja rządu ( 5-6 ministerstw oraz włączenie NBP w strukturę ministerstwa finansów)

  11. Polska koncepcja Środkowo-Europejskiej Strefy Bezatomowej i Strategicznie Zdemilitaryzowanej ( obejmującej zasięgiem Niemcy, Polskę, Obwód Kaliningradzki, Białoruś, Ukrainę, Rumunię, Węgry, Słowację, Czechy Austrię) wolnej od broni strategicznej i taktycznej broni jądrowej oraz od baz obcych wojsk.

Autor: Paweł Ziemiński

Łódź, dnia 31 grudnia, 2021 r.

więcej : https://wiernipolsce1.wordpress.com/2021/12/31/polska-i-polacy-ad-2022-stan-alarmowy/